Mon Oncle / Amcam (1958) - Jacques Tati 

"Dayım" Uzun zamandır böylesine kahkahalarla güldüğüm bir film daha hatırlamıyorum. Fevkaladenin fevkinde, muazzam bir film. Jacques Tati'den olağanüstü bir modernizm eleştirisi. Kız kardeşinin teknoloji çılgınlığı ile donatılmış evini ziyaret eden ve şehrin "öteki" yakasında ikamet etmekte olan Mösyö Hulot'nun başından geçenleri anlatan, insanı yerlere seren harika bir komedi. Her sahnesinde ince bir ayar, her sahnede eşsiz bir ayrıntı gizli. İnsan sıcaklığının uzağında, teknolojinin kucağında kaybolmuş ilişkiler ve Akdeniz insanının sıcak kanlılığını, şamatacılığını yaşatan bir başka dünya ve oraya ait olan Mösyö Hulot. Dayısı Hulot'nun en büyük hayranı ise evde sıkıntıdan patlayan ve hayatın doğrudan yaşandığı dayısının mahallesinde kaçamak yapmanın peşinde koşan küçük yeğen Gerard ve bu ikilinin harika ilişkisi :) Sembolizmin doruklarında gezen, keskin bir "modern hayat" eleştirisi barındıran bu muhteşem komediyi -ola ki hala izlememişseniz- bir an evvel, kesinlikle görün derim :)

https://www.facebook.com/groups/285196264847327/permalink/440727955960823/