Yer, 1970′ler Almanyası. Zamanın Akışında" film projeksiyon makinesi tamircisi Bruno ve otostopta aldığı intihar eğilimli Robert" in uzun yolculuklarının hikayesidir. Bruno iki Almanya"nın sınırındaki kasabaları gezmekte ve film makinelerini tamir etmektedir. Robert ise içindeki çözümsüzlüğü yolculuk
la çözmeye
çalışmaktadır. İkisi küçük kasabalara girdikçe bu garip sessiz
yerlerdeki sinema salonlarının terk edildiğini kalanların da Amerikan
filmlerine yöneldiğini görürüz.
Film Alman Sineması ve yaşamının amerikanlaşmasını, taşranın durağan görüntüleri eşliğinde lirik, durgun bir dille işlemektedir. "Kings of the Road" adıyla bilinen bu film Wenders"in son dönemde çektiği müzik ve görüntü şiirselliğini birleştiren filmlerinden farklı fakat son derece etkileyici bir çalışma
…
- Hepsi işini kaybetti demek?
- Evet, sesli filmler gelince işler zorlaştı. Esas sesli filmlerden bahsediyorum, kayıtlarından değil. Büyük bantlar olurdu. Her film 12-14 makara kadardı ve tabii ki sürekli kopardı.
- Favori film müziğiniz hangisiydi?
- ‘The Nibelungen’… İki bölümlük bir filmdi. Birincisi ‘Siegfried’, ikincisi ise ‘Kriemhild’s Revenge’. Ben-Hur da iki bölümdü, öyle hatırlıyorum.
- Sinemadan yeterince kazandınız mı?
- Hayır. Hele şu sıralar hiç!
- Küçük kasabalarda hiç sinema salonu kalmadı, farkında mısınız?
- Burada bir zamanlar çok fazla sinema salonu vardı. Ama talep kayboldu. Şimdi hepsi kapandı. Ama bu sinema varlığını on yıl daha sürdürebilirdi. Eğer hâlâ eskisi gibi filmler olsaydı… Yani eskiden olduğu gibi yapılsaydı.
- Sinemanızda eskiden işler iyi miydi?
- Evet, özellikle 1951′den sonra. Ama benim için işlerin fazla yolunda gitmesine izin vermezlerdi.
- Neden izin vermezlerdi?
- Çünkü ben bir parti üyesiydim. SPD yani NSPDAD, ya da adı her ne idiyse… Sinemamı geri alabilmek için 1950′de mahkeme önüne çıkmam gerekti. Pek çok sinema sahibi yaşadı bunları!
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10150981640873929&set=o.285196264847327&type=1&theater
Film Alman Sineması ve yaşamının amerikanlaşmasını, taşranın durağan görüntüleri eşliğinde lirik, durgun bir dille işlemektedir. "Kings of the Road" adıyla bilinen bu film Wenders"in son dönemde çektiği müzik ve görüntü şiirselliğini birleştiren filmlerinden farklı fakat son derece etkileyici bir çalışma
…
- Hepsi işini kaybetti demek?
- Evet, sesli filmler gelince işler zorlaştı. Esas sesli filmlerden bahsediyorum, kayıtlarından değil. Büyük bantlar olurdu. Her film 12-14 makara kadardı ve tabii ki sürekli kopardı.
- Favori film müziğiniz hangisiydi?
- ‘The Nibelungen’… İki bölümlük bir filmdi. Birincisi ‘Siegfried’, ikincisi ise ‘Kriemhild’s Revenge’. Ben-Hur da iki bölümdü, öyle hatırlıyorum.
- Sinemadan yeterince kazandınız mı?
- Hayır. Hele şu sıralar hiç!
- Küçük kasabalarda hiç sinema salonu kalmadı, farkında mısınız?
- Burada bir zamanlar çok fazla sinema salonu vardı. Ama talep kayboldu. Şimdi hepsi kapandı. Ama bu sinema varlığını on yıl daha sürdürebilirdi. Eğer hâlâ eskisi gibi filmler olsaydı… Yani eskiden olduğu gibi yapılsaydı.
- Sinemanızda eskiden işler iyi miydi?
- Evet, özellikle 1951′den sonra. Ama benim için işlerin fazla yolunda gitmesine izin vermezlerdi.
- Neden izin vermezlerdi?
- Çünkü ben bir parti üyesiydim. SPD yani NSPDAD, ya da adı her ne idiyse… Sinemamı geri alabilmek için 1950′de mahkeme önüne çıkmam gerekti. Pek çok sinema sahibi yaşadı bunları!
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10150981640873929&set=o.285196264847327&type=1&theater
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder